Ile razy usłyszeliśmy od kogoś, że nas zna i to bardzo dobrze zna?

Najczęściej zapewne w małżeństwie, rodzinie, może od przyjaciela: „Skąd wiedziałaś, że tak zrobię? – bo Cię już na tyle poznałam i wiedziałam, co uczynisz”. „Nie obiecuj, bo i tak tego nie dotrzymasz, znam Cię!”. „Ja Cię już znam i wiem, co lubisz”. To miłe, gdy ktoś, kogo kochamy, zna nas i sprawia nam przyjemność, spełnia oczekiwania. Niezbyt jednak komfortowe, jeśli relacja z drugą osobą zatruta jest złem, nieufnością, być może niejednokrotnie musiała się opierać różnym kłótniom, zdradom, grzechowi. Może znowu okażemy się słabi, zostaniemy odsunięci? Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je”. Co czujemy, gdy słyszymy słowa Jezusa o tym, że nas dogłębnie zna? Nie tylko przecież imię, sumy na koncie i historię przeglądania stron internetowych – bo to zbyt banalne. Zna przeszłość, wszystko, co uczyniliśmy. Wie także, jakie będą nasze wybory w dalszym życiu, zna naszą przyszłość. Jezus, Dobry Pasterz, mówi jednak jeszcze o czymś: „Że nas zna i że nikt i nic nie wyrwie nas ręki Boga”. To znaczy, że nie wyrwie nas szatan, nie wyrwie nas z Jego ręki nasz grzech, nieprawość, pycha oraz nasze wyrzuty sumienia, zawstydzenie, zwlekanie z nawróceniem i z powrotem do Niego. Być znanym przez Niego i być w Jego ręku to mieć nieustannie możliwość zwrócenia się ku Niemu, przyjęcia miłosierdzia, zbudowania od nowa na fundamencie Chrztu Świętego, którego nikt i nic nie może wymazać. To przypomnienie sobie, że On zapłacił za nas największą cenę – umarł i zmartwychwstał – i jesteśmy dla Niego najcenniejsi. Poczuj, że nie jesteś na swojej drodze życia sam. Przed Tobą idzie Jezus, który prowadzi, chwyta za rękę…Kim jest dla Ciebie Dobry Pasterz?

Co nowego w prasie katolickiej: