VI Niedziela Zwykła – 17.02.2019 r.

Odkryj bogactwo swojego ubóstwa…

 

Przysłowie mówi wprawdzie, że pieniądze szczęścia nie dają, jednak samo szczęście kojarzy się nam zawsze z posiadaniem czegoś. Gdy myślimy o szczęściu, zakładamy, że człowiek szczęśliwy „coś ma”, czy to w znaczeniu materialnym, czy jeszcze bardziej w sensie duchowym. Cała paleta programów telewizyjnych, radiowych czy gazetowych konkursów chce nas przekonać, że włączenie się do wspólnej zabawy może zmienić nasze życie, odmienić nasz los, dać nam coś, na co sami nie moglibyśmy sobie pozwolić. Za wszystkimi hasłami, które towarzyszą przeróżnym quizom, konkursom czy, jak się zwykło ostatnio mówić, zmaganiom konkurentów, pobrzmiewa jedno: „będziesz miał więcej, będzie ci lepiej, będziesz szczęśliwszy…”.

Ewangelia błogosławieństw, która wpisuje się w liturgię kolejnej niedzieli, zupełnie zmienia obraz szczęścia. Można powiedzieć, że odwraca o sto osiemdziesiąt stopni nasze myślenie o szczęściu. Tutaj błogosławieni (szczęśliwi) są ubodzy, głodni, płaczący, pogardzani i znienawidzeni z powodu wiary w Chrystusa…a więc ci, którym w sensie duchowym lub materialnym czegoś brakuje – ci, którzy „czegoś nie mają”.

Skąd bierze się szczęście wszystkich, którym czegoś w życiu brakuje? Jest to szczęście, które rodzi się z głębokiej nadziei i wiary. Ich szczęściem jest sam Bóg, nadzieja nagrody w niebie. Żyjąc w świecie, w którym preferuje się szybki zysk, inwestycje, które mają przynosić natychmiastowe efekty, chyba coraz trudniej przychodzi nam wyobrazić sobie, co znaczy szczęście w niebie. Szczęście dalekie, którego nie da się sprawdzić ani w żadnym arkuszu kalkulacyjnym, ani za pomocą komputerowej symulacji…